कधी मी, शब्दांवर अर्थाचे सावट ......
कधी मी, अर्थातील जळता पारा ......
कधी तव नयनातील आभाळी .........
मी लुकलुकणारा तारा .....
पिकली पानं गळतात... मातीत रुजतात...नवे अंकूर जन्म घेतात...वृक्ष उमलतात...नियतीचं चक्र फिरत राहतं... आणि आपण - आपण हा सोहळा डोळ्यात जागवत जगतो... ते मिटेपर्यंत !
Thursday, May 17, 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
डोह
आठवणींच्या काळ्याशार डोहात तहानलेल्या पक्षाने घ्यावी तशी - झेप घेऊन, पांगलेला जीव कधीही ना शमणारी तहान जड पंखात साठवून फिरत राहतो स्मरत रा...
-
जाणवलं; तुझ्या बिलोरी डोळ्यात पाहताना. आठवलं; अता उकीरड्या जगात फिरताना. कळेल; दिवस कूस बदलेल तेव्हा. नाहीच कळालं कधी, तर अजून एक सं...
-
गडद झाडीचा रंग ओथंबून ओघळतो पाठीवर मानेवरून कांकणभर पाउस ठिबकतो वाहतो धुकट ओल्या बोटातून आभाळभर पाणी वाऱ्यानं हलावं तशी तुझी पावले...
-
पानातून सांडलेलं उन पिऊन , मातलेल्या केवड्याचा गंध ; अंधुक अंधुक उजेडातून , रापलेल्या देहाचा रंग ; वक्षांवरून पसरलेले – दो...
No comments:
Post a Comment