Thursday, January 16, 2014

सावज !



पानातून सांडलेलं उन पिऊन,
मातलेल्या केवड्याचा गंध;
अंधुक अंधुक उजेडातून,
रापलेल्या देहाचा रंग;
वक्षांवरून पसरलेले
दोन आंधळे नाग;
पाखरांना भूल पडते,
अशा श्वासांचा पहारा;
भूर भूर वाऱ्यावर,
निळी-हिरवी साद घालत,
भटकणारा राघू केधवा,
विवरातून अडखळतो,
जहरी अंधार-ओढीने
सावज असा सापडतो.

डोह

आठवणींच्या काळ्याशार डोहात तहानलेल्या पक्षाने घ्यावी तशी - झेप घेऊन, पांगलेला जीव कधीही ना शमणारी तहान  जड पंखात साठवून फिरत राहतो  स्मरत रा...