सारीच आंसवे ही का बंडखोर झाली
तू उभी दारात अन रडवून सांज गेली !

त्या रम्य भेटी अपुल्या, संध्येत रंगलेल्या
सा-याच त्या क्षणाना, भूलवून सांज गेली !

साधे असे रहाणे हट्टी स्वभाव माझा
फसवा तूझा नजारा शिकवून सांज गेली !

होतोच मी अडाणी आतून फाटलेला
धागा अता उरीचा उसवून सांज गेली !

कितीदा आम्ही झुरावे कितीदा तूला स्मरावे
तू उभी दारात अन फसवून सांज गेली !