अता बरसशील
हसत , झोकात
सखा साजण माझा
विरघळे मिठीत !

लागले तृप्तीचे
डोहाळे छपरास
भरू आला मेघ
माझा जीव कासावीस !

रोवत तुझ्या
सुगंधी टाचा
भरत येतोस
मोकळ्या खाचा !

पाट अत्तराचे तुझ्या
वाहती दारातून
हे झिरपती माझ्या
खोल खोल हाडातून !

असा बरस तू पुन्हा
माझी चातकाची प्यास
मोहरलं झाड तुझं
माझं घरटं भकास !

Comments

Popular posts from this blog

सावज !

संधी

मौन