कधी मी
कधी मी, शब्दांवर अर्थाचे सावट ......
कधी मी, अर्थातील जळता पारा ......
कधी तव नयनातील आभाळी .........
मी लुकलुकणारा तारा .....
कधी मी, अर्थातील जळता पारा ......
कधी तव नयनातील आभाळी .........
मी लुकलुकणारा तारा .....
सावज !
पानातून सांडलेलं उन पिऊन , मातलेल्या केवड्याचा गंध ; अंधुक अंधुक उजेडातून , रापलेल्या देहाचा रंग ; वक्षांवरून पसरलेले – दोन आंधळे नाग ; पाखरांना भूल पडते , अशा श्वासांचा पहारा ; भूर भूर वाऱ्यावर , निळी-हिरवी साद घालत , भटकणारा राघू केधवा , विवरातून अडखळतो , जहरी अंधार-ओढीने – सावज असा सापडतो .
Comments
Post a Comment