संध्याकाळ

त्याला होती घरटी बांधायची
मला भरकटायचच होतं
नशिबाच्या कपाळरेषात
मला हरवायचच होतं !
त्याला व्हायची सर्दी
नुसताच वारा लागून
काळ गोठवणाऱ्या नजरेचं
माझ्या मलाच कौतुक होतं !
अंधुक अंधुक दिवस
आणि कोमेजलेल्या रात्री
संध्याकाळच्या उजेडाचं
दोघांचही देणं होतं !